Το 6^ο Φεστιβάλ Πλατείας αποδείχτηκε το δυσκολότερο όλων. Στήθηκε και ξεστήθηκε (την τελευταία στιγμή) δύο φορές και ξαναστήθηκε για τρίτη φορά χωρίς να γνωρίζουμε αν εντέλει οι προσπάθειές μας θα τελεσφορήσουν.

Τα τρία χρόνια που μεσολάβησαν από την τελευταία φορά που βρεθήκαμε, ήταν τα πιο επικίνδυνα και ανασφαλή χρόνια που έζησε το 90% των ανθρώπων που περπατούν σήμερα πάνω στον πλανήτη Γη. Εκτός από τους κινδύνους που απειλούσαν (και εν μέρει απειλούν ακόμα) την ίδια μας την ύπαρξη, ένας ακόμα –ύπουλος- εχθρός παραμονεύει : ο κίνδυνος της αδράνειας και της παρακμής. Της απόρριψης .Της παραίτησης. Η αίσθηση του μάταιου και του ανέφικτου. Το αμείλικτο ερώτημα :  «γιατί να κάνουμε οτιδήποτε, αφού όλα συμβαίνουν ερήμην μας;»